خدمت بزرگ فردوسی به زبان و ادبیات فارسی / اشعار الحاقی چگونه وارد شاهنامه شد؟
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۵۴۴۵۰
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، امروز ۲۵ اردیبهشت سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسهسرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه، حماسهٔ ملی ایران است.
فردوسی را بزرگترین سرایندهٔ پارسیگو دانستهاند که از شهرت جهانی برخوردار است. حکیم ابوالقاسم حسن پور علی توسی (طوسی) نامور به فردوسی (نزدیک به سال ۳۱۹ تا ۳۹۷ هجری خورشیدی) در دامنه توس خراسان دیده به جهان گشود و همانجا درگذشت و به خاک سپرده شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
قدمعلی سرامی شاهنامهپژوه در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز درباره نقش فردوسی در زبان و ادبیات فارسی اظهار کرد: همانطور که میدانیم در قرن چهارم که ایران زیر سلطه حکومت غزنویان بود این امکان وجود داشت که زیان فارسی بهطور کل از بین برود و نیاز بود تا شیرمردی بلند شود و نشان دهد که ما ایرانی هستیم و نژادمان با عربها و ترکها متفاوت است.
وی با بیان اینکه فردوسی به حفظ فرهنگی ملی ما کمک شایانی کرده است، ادامه داد: فردوسی همان شخصی بود که بپا خاست و مفاهیم ایران باستان را به حکومت و به مردم یادآور شد، برای همین می توان گفت که او خدمت بزرگی به زبان فارسی کرده است چرا که تا پیش از این، نژاد ایرانی خلوص خود را از یاد برده بود.
سرامی همچنین عنوان کرد: فردوسی را باید به عنوان پدرنرمافزاری خود نیز قبول کنیم چرا که او باعث شده تا به سنن باستانی خودم بازگردیم.
شاهنامه پژوهش افزود: روزگاری که ادبیات فارسی آغاز می شود سراسر مدح و ستایش است که این روند هم در دوره رودکی که به عنوان پدر شعر فارسی لقب گرفته و هم در دوره غزنوی که شاعران بزرگی مانند عنصری و فرخی سیستانی میزیستهاند، وجود دارد.
سرامی افزود: اما فردوسی با تیزهوشی زیادی که داشته راهی را انتخاب میکند که به جای مدح پادشاهان زندهای که بر مردم حاکم بودند و جفای کمی هم در حق مردم نکردند، مفاخر پادشاهان گذشته را یادآور شود.
وی همچنین در خصوص جعلیانتی که وارد آثار فردوسی شده است نیز عنوان کرد: هر اثری که در یک ملت بزرگ شود ممکن است حسادت عده ای را برانگیخته و موجب شود که نسبت به آن نگاه منفی پیدا کنند و عنوان کنند که اشعار آن الحاقی است، شاهنامه نیز از این موضوع مبرا نیست، البته ناگفته نماند که برخی داستانهایی که در شاهنامه وجود دارند بعدها به آن اضافه شدهاند مانند داستان سوسن رامشگر، اما تعداد چنین ابیات و یا داستانهایی بسیار ناچیز است.
انتهای پیام/
صفیه رجائی هرندی کد خبر: 1181528 برچسبها شعر و ادبیاتمنبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: شعر و ادبیات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۵۴۴۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توانایی زبان فارسی در گرو این است كه زبان علم باقی بماند
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، علی شیوا، عضو هیئتعلمی گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در یک گفگوی تلفنی در مورد چگونگی افزایش توان زبان فارسی در ساحت توانمندسازی گنجینه واژگانی گفت: برنامهریزی زبانی یك برنامهریزی سنجیده علمی، حساب شده برای حال و آینده زبان بر اساس داشتههای زبان است.
او افزود: برای برنامهریزی زبانی باید همپای دانشهای روز و در حد توان و یا بیشتر باید واژهسازی و واژهگزینی انجام شود و علم روز را به زبان خودمان بیاموزیم.
شیوا با بیان اینكه توانایی زبان فارسی امروز در گرو این است كه زبان فارسی زبان علم باقی بماند یا اگر كاستیهایی در این زمینه وجود دارد برطرف شود تصریح كرد: جلوهگاه این برای برنامهریزی زبانی میتواند در نهادهایی مانند فرهنگستان زبان و ادب فارسی باشد.
عضو هیئتعلمی گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی اظهار داشت: اگر زبان فارسی بتواند از عهده تعبیر و اصطلاحگزینی برای واژههای تخصصی در هر زمینهای برآید میتوان به ماندگاری درازمدت آن کاملاً امیدوار بود.
*** رخنه زبان بیگانه، زبان را از پویایی باز میدارد
وی با اشاره به اینكه امروزه در حوزه علوم جدید بسیاری از اصطلاحات و واژگان وارد زبان فارسی شده است بیان داشت: اگر دروازههای زبان را به حال خود رها كنیم و به روی زبان بیگانه گشوده باشد به مرور واژگان بیگانه چنان در زبان رخنه میكند كه زبان را از پویایی باز میدارد و به وابستگی عادت میدهد.
شیوا اذعان داشت: واژهسازی یكی از مهمترین اركان در برنامهریزی زبانی است و باعث میشود شان زبان حفظ شود.
انتهای پیام/